Na de pasen

Heerlijk twee paasdagen in de sneeuw. Fransen worden gezelliger. Zorgen voor brood, zelf gestookte wijn en koffie. Ja wordt het toch nog: Du pain, du vin, no chagerein. Gendarmerie staat erbij, kijkt ernaar en drinkt de fles mee leeg. Kijk dan heb je nog eens wat aan blauw op straat.
Gisteren in Chateau nog wat heerlijk via de burgemeester een slaapplaats geregeld. Weer in een judozaal, alleen deze was verwarmd, voorzien van CV en douche. Klasse!!
Vanochtend te vroeg wakker, gezellig bij de Chopi zitten wachten in het zonnetje totdat die openging. Komt daar zo'n oud strijder van 80 naast me zitten, met een tand in zijn mond en begint te vertellen hoe hij gevochten had in WO I. Had nog patronen bij zich. Ging hij zoeken in de bossen, ontdeed ze vakkundig van het kruit (gooide het gewoon op de grond) en verkocht ze, om vervolgens van voldoende opbrengst een keer bij de dames op bezoek te gaan. Oelala!! Had hij wel extra tijd nodig. Kostelijk, en proberen op de juiste momenten Qui en Non te zeggen kost dan echt moeite.
Dacht ik eindelijk de signalering te snappen, een goede weg uitgezocht (hele dag via een jachtpad langs het kanaal lopen) wat kan er mis gaan? De eerste drie kilometer gingen ook voortreffelijk, daarna een brug gepasseerd, de volgende kilometer en toen stond er 35 cm water op de pad. Rivier buiten zijn oevers. Er lag nog een rug tussen kanaal en rivier dus dat zou moeten lukken. Eerste 200 meter gingen door het dichte struikgewas, zeker 100 meter weer droge pad, en toen zover als ik kon kijken: alleen water, met op de bomen in het water de rood/witte strepen. Ik zat goed, alleen dit ging niet lukken. Kon weer terug door de jungle, naar de brug en ander pad kiezen. Werd de gewone Dxxx weg. Minder mooie natuur en meer opletten op het verkeer ipv natuur. Morgen weer. Het lijkt net het leven: zo denk je dat je even een makkelijk stukkie hebt, is er wel iets wat een nieuwe uitdaging vormt.

De gastheer verschijnt, bedtijd hier